یادش به خیر. چه شور و شوقی داشتیم. همه باهم یک صدا شده بودیم تا دروغ و وقاحت را به زیر بکشیم. یکی شده بودیم تا " نــــه " ای بـــزرگ، به سلطان علی خامنه ای بگوییم. همه با هم بودیم و مهم نبود که چه کسی حامی کدام کاندیداست. اخبار موسوی در روزنامه ی شیخ شجاع به چاپ می رسید و تلاش کودتاگران که نانشان در تفرقه و کینه است، برای ایجاد اختلاف به جایی نمی رسید. اوج این همبستگی، زمانی بود که شیخ شجاع و میرحسین صادق مان در مناظره ای که به درد دل دوستانه شبیه بود، روبروی هم نشستند و گویی که شیخ این روزها را پیش بینی کرده بود و از میرحسین خواست که تا آخر بایستد و وی نیز قول داد که تا آخر بایستد و چه مردانه، هر دو ایستاده اند.

                                
 یاد شهدای مان سهراب اعرابی، ندا آقاسلطان، کیانوش آسا، حسین اخترزند،ترانه موسوی و دهها شهید دیگر در کنار اسرای سبزمان از زیدآبادی تا عرب سرخی و شیوا نطرآهاری تا بهاره هدایت و صدها زندانی سبز به خیر. در آستانه سالگرد خرداد قرار داریم و باز یک فریاد می شویم که: 

                                هموطن شهیدم - رایتو پس می گیرم